یکی از مشکلات نوجوانان پیدانکردن فضایی مناسب در خانواده برای بیان احساسات و هیجان های شان است. البته چنین دغدغه ذهنی ای برای والدین هم وجود دارد. پدر و مادر یک نوجوان معمولا برای پیدا کردن زبان مشترک بین خود و فرزندشان به مشکل برمی خورند. حتی گاهی آشنانبودن والدین با نحوه صحیح برخورد با یک نوجوان، کیلومترها فاصله بین آنها و فرزندشان ایجاد می کند. در واقع برقراری ارتباط با نوجوانان مهارتی قابل یادگیری و بسیار پراهمیت است....
● از او سؤال کنید ولی قضاوت نکنید
اگر می خواهید سر حرف را با فرزند نوجوان خود باز کنید و در مورد یکی از رفتارهای خاص او صحبت کنید، یک نکته مهم را به خاطر بسپارید: «احترام گذاشتن به شخصیت نوجوان اولین قدم برای نتیجه دادن این بحث است.» همیشه فرض را بر این بگذارید که فرزند شما دلیلی منطقی برای انجام کارهای خود داشته است. وقتی والدین یاد بگیرند برای توصیف رفتارهای نوجوانان واژه های «غلط» و «احمقانه» را به کار نبرند، فرزندان هم راحت تر با پدر و مادر خود درد دل خواهند کرد. «پرنتلین پلوس» یکی از موسسات معروف در زمینه روان شناسی نوجوانان در آمریکاست. متخصصان این موسسه به والدین پیشنهاد می کنند: «طوری رفتار نکنید که انگار شما همه بایدها و نبایدها را می دانید. برای اینکه فرزندتان اجازه مداخله در مشکلات شخصی اش را به شما بدهد، بهتر است به او بفهمانید نگران او هستید. مثلا بگویید که امروز مثل همیشه نیستی، نمی دانم چه موضوعی پیش آمده اما برای هر نوع کمکی می توانی روی من حساب کنی.»
اگر فهمیدید که او سیگار یا مخدر مصرف می کند...روان شناسان معتقدند بهتر است اولین برخورد پدر و مادر با نوجوان سیگاری خود خیلی تند نباشد. والدین باید خیلی آرام اما با صراحت کامل در مورد سوءمصرف مواد، نوشیدن مشروبات الکلی یا سیگار کشیدن، با فرزند خود صحبت کنند. نوجوان باید بفهمد که مصرف این مواد ریشه در مشکلات شخصیتی دارد و علامت بزرگ شدن یا مهم بودن نیست. حتی پدر و مادرهایی که خودشان سیگار می کشند می توانند با صداقت کامل در مورد این قضیه با فرزند خود صحبت کنند. آنها باید جنبه های مثبت و منفی مصرف چنین موادی را برای نوجوان خود توضیح بدهند. اگر چنین والدینی با فرزند خود صادق نباشند و فقط به او بگویند این کار را نکن، مسلما فرزند نوجوان آنها با خود فکر می کند پدر یا مادرش اصلا حق اظهارنظر در این مورد را ندارد.
برای جرّ و بحث با او دنبال بهانه نگردیداگر از صبح تا شب سر هر موضوع کوچک و بزرگی بحث و غرغر کنید، پس از مدتی فرزند شما فقط صدای شما را می شنود اما به هیچ یک از حرف های شما گوش نمی دهد. بهتر است از بحث کردن در مورد مسایلی مانند نحوه لباس پوشیدن یا چیزهایی مشابه آن خودداری کنید. در واقع باید جا را برای موضوع های مهم تری مثل سیگار یا روابط صحیح با جنس مخالف باز بگذارید.
● با عصبانیت او مقابله به مثل نکنید
نوجوانان اغلب عصبانیت خود را بر سر نزدیک ترین فرد خانواده خالی می کنند. دلیل این امر تنفر آنها از این فرد نیست بلکه به گفته روان شناسان نوجوانان وقتی خیلی سردرگم و عصبی می شوند احساسات خود را در مقابل کسی بروز می دهند که بیشترین اعتماد را به او دارند. در واقع وقتی فرزند نوجوان تان به شما می گوید: «از تو متنفرم» معنای دیگری در پس این حرف نهفته است. او در این لحظه، غمگین، عصبانی و سردرگم شده اما هیچ راهی برای ابراز هیجانات خود پیدا نکرده است.
● بحث را با پرسش های منظوردار شروع نکنید
گاهی نوجوانان به بعضی سوال ها جواب سربالا می دهند. مثلا نوجوانی را تصور کنید که مبتلا به بیماری بی اشتهایی عصبی است. وقتی والدین او می پرسند: «امروز ناهار چه خورده ای؟» یا مثلا می گویند: «می خواهی با این کارها خودت را مریض کنی؟»، مطمئنا نوجوان یا به شکلی عصبی و پرخاشگر با آنها برخورد می کند یا جواب دروغ به آنها می دهد. اگر می خواهید بحثی منطقی و نتیجه دار داشته باشید، صحبت خود را با سوال هایی کلی شروع کنید تا بحث کم کم پا بگیرد. مثلا بگویید: «چه خبر؟، روزت را چطور گذراندی؟» همین سوال های ساده باعث می شود فرزند شما کم کم شروع به حرف زدن کند و خیلی از مسایل خود را با شما درمیان بگذارد.
● تصمیم را به عهده خودش بگذارید
ضرب المثل معروف ماهی و ماهیگیری را به خاطر دارید؟ بهتر است به جای اینکه سعی کنید ماهی ای را که خود صید کرده اید به زور به فرزندتان بدهید، ماهیگیری را به او بیاموزید. هنگام مواجهه با مشکلات کافی است استعدادها و توانایی های فرزند خود را به او یادآوری کنید. در ضمن به او بگویید که در هر شرایطی پشتیبان و یاور او خواهید بود.
تبادل
لینک هوشمند
